Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Καλά να πάθεις....


Όταν είσαι μεγάλος, αλλά όχι σαν πούστης ή σαν τραγουδιστής (π.χ. Ρουβάς), ή σαν μόδιστρος (συνώνυμο του πούστη) ή σαν δημοσιογράφος Καψής (συνώνυμο του παιδιού του μπαμπά και του Πασόκου), αλλά είσαι μεγάλος σαν ωριμότητα μυαλού και ψυχής, τότε, αποβάλλεσαι…
Είσαι κοντά στις προδομένες θεότητες, τον Θεό, την καλλιέργεια, την επανάσταση, την δημιουργία, την ποιότητα… Δηλαδή είσαι κοντά σε τιποτένια για την εποχή ετούτη πράγματα.
Οι πάντες, κοντά σου, δεν θα έχουν σήμερα κανένα ενδιαφέρον, (δηλαδή συμφέρον…)
Με τις επιλογές σου, τελικά δεν έγινες ένας Ωνάσης, ένας Κυριακού, μια Μενεγάκη, ένας Τράγκας, ή Αυτιάς (…) ένας Νικοπολίδης.
Έγινες ιδεολόγος και μάλιστα ασυμβίβαστος, έγινες δηλαδή ένας αμφισβητίας του συστήματος. Ένας μαλάκας επαναστάτης διανοούμενος του κερατά.
Ζούσες ιπτάμενος με Μπετόβεν και Μπρέχτ. Με Ουγκώ και Κροπότκιν…
Και με τις απλοϊκές αυταπάτες που αυτοαποκαλούνταν όπως ήθελαν.
Τελικά ένας ηλίθιος του Ντοστογιέφσκυ.
Επέλεξες ψυχή και καρδιά στην κατάψυξη παράξενων καιρών, για να μην «οξειδωθείς στη νοτιά των ανθρώπων», κι εσύ ως Ελύτης….
Καλά να πάθεις…

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Με κομμένη την ανάσα

Με κομμένη την ανάσα,
είμαστε όλοι μας μάρτυρες μιας ενορχηστρωμένης αποδόμησης της χώρας μας σε... δόσεις.
Στα μισά περίπου της Καραμανλικής 5ετίας έρχεται το μαντάτο: Ωρίμασε ο χρόνος που μετά από μακροχρόνια προεργασία*, η Ελλάδα τελικώς θα πέσει. Ο Καραμανλής επισπεύδει τον πλουτισμό των φίλων του για να μην μείνει έξω από το πανηγύρι ("μεγάλο φαγοπότι" λέγεται...) που είχαν αρχίσει οι προηγούμενοι.
Κάνει ό,τι μπορεί αλλά τον πρόλαβε το ξεσκέπασμα πολλών σκανδάλων μαζί, οπότε έντρομος, ποιείται άγνοιας, κλείνει άκαιρα την Βουλή και κατά την επόμενη σύνοδο, "παραιτείται" εσπευσμένα και "κρύβεται"...
Επανέρχεται ο παπανδρεϊσμός, ετοιμάζεται το βαθύ Πασοκ που καιροφυλακτούσε, αρχίζουν οι παπανδρεϊκές υποσχέσεις περί δήθεν διωγμών αρπακτικών και υπαιτίων, που ποτέ δεν έγιναν και δεν θα γίνουν γιατί όλα ήταν σικέ... Αρχίζει το μη μνημόνιο που γίνεται μνημόνιο, τα μη μέτρα που γίνονται βραχνάς, η μη περαιτέρω λιτότης που όμως συνεχίζεται, η πίεση που αυξάνεται, το ολικό ξεπούλημα που πλησιάζει, τα λουκέτα και η ανεργία.
Το πολύ χρήμα, ο πλούτος της χώρας έχει ταξιδέψει ήδη έξω για να πανε να το βρουν αυτοί που κυβέρνησαν και που ατιμώρητοι, θα πάνε να τον βρουν για να μην στερηθούν το παντεσπάνι τους ενώ από τον λαό θα έχουν αφαιρέσει ακόμα και το ψωμί, όπως θα δούμε στην συνέχεια...