Όταν είσαι μεγάλος, αλλά όχι σαν πούστης ή σαν τραγουδιστής (π.χ. Ρουβάς), ή σαν μόδιστρος (συνώνυμο του πούστη) ή σαν δημοσιογράφος Καψής (συνώνυμο του παιδιού του μπαμπά και του Πασόκου), αλλά είσαι μεγάλος σαν ωριμότητα μυαλού και ψυχής, τότε, αποβάλλεσαι…
Είσαι κοντά στις προδομένες θεότητες, τον Θεό, την καλλιέργεια, την επανάσταση, την δημιουργία, την ποιότητα… Δηλαδή είσαι κοντά σε τιποτένια για την εποχή ετούτη πράγματα.
Οι πάντες, κοντά σου, δεν θα έχουν σήμερα κανένα ενδιαφέρον, (δηλαδή συμφέρον…)
Με τις επιλογές σου, τελικά δεν έγινες ένας Ωνάσης, ένας Κυριακού, μια Μενεγάκη, ένας Τράγκας, ή Αυτιάς (…) ένας Νικοπολίδης.
Με τις επιλογές σου, τελικά δεν έγινες ένας Ωνάσης, ένας Κυριακού, μια Μενεγάκη, ένας Τράγκας, ή Αυτιάς (…) ένας Νικοπολίδης.
Έγινες ιδεολόγος και μάλιστα ασυμβίβαστος, έγινες δηλαδή ένας αμφισβητίας του συστήματος. Ένας μαλάκας επαναστάτης διανοούμενος του κερατά.
Ζούσες ιπτάμενος με Μπετόβεν και Μπρέχτ. Με Ουγκώ και Κροπότκιν…
Και με τις απλοϊκές αυταπάτες που αυτοαποκαλούνταν όπως ήθελαν.
Τελικά ένας ηλίθιος του Ντοστογιέφσκυ.
Τελικά ένας ηλίθιος του Ντοστογιέφσκυ.
Επέλεξες ψυχή και καρδιά στην κατάψυξη παράξενων καιρών, για να μην «οξειδωθείς στη νοτιά των ανθρώπων», κι εσύ ως Ελύτης….
Καλά να πάθεις…
